In de toekomst in Chobits zijn Persocoms meisjesvormige computergenoten. De fantasie van een nerd, ze lijken net als echte meisjes, behalve hun metalen ooromgieten, en ze volgen elk commando van hun eigenaar. Hideki is een gemeenschappelijke trieste student die worstelt om zijn rekeningen te betalen, dus een Persocom gaat veel verder dan zijn middelen. Wanneer hij er een vindt in de prullenbak, lijkt het erop dat zijn wens is uitgekomen.
Zoals het uitgangspunt suggereert, is er veel plagen aan deze serie. Hideki gaat door wat schuldgevoelens zodra hij de computer, genaamd Chi, thuis krijgt. Hij moet haar power -switch vinden, waarbij haar overal wordt gevoeld. Het veranderen van haar houdt in dat hij zijn hand in haar kruis legt. Om zichzelf te overtuigen om het te doen, moet hij zichzelf stevig vertellen: “Ze is maar een machine”. Behalve, visueel, is ze dat niet, of zou er geen verhaal zijn.
Eenmaal ingeschakeld, gedraagt Chi zich heel erg als een jong meisje – knuffelend tot haar beschermer, kijkend naar hem smekend met substantiële ogen wanneer hij haar nadenkt en haar weer weggooit en hem gelukkig knuffelt wanneer hij haar geruststellen die niet zal gebeuren. Mentaal is ze een kind, klaar voor zijn training. Net als bij een kind beschermt de schattigheid van Chi haar tegen de woede van Hideki wanneer ze hem in verlegenheid brengt.
Ze kan leren, waardoor ze een synthetische intelligentie is, niet alleen een computer. Hideki moet voorzichtig zijn met wat hij haar toestaat om als input te gebruiken, vooral als het eenmaal duidelijk wordt dat ze veel meer is dan alleen een weggegooid apparaat. Ze doet een vreselijke partij zonder dat software is geïnstalleerd, inclusief het uitschakelen van minder krachtige machines. Ze is een verantwoordelijkheid, niet alleen een fantasie.
Het concept is een fantastische keuze om een beroep te doen op de mannelijke stripfan van jonge volwassenen. In het hele boek moet Hideki zichzelf eraan herinneren (en bij uitbreiding, de lezer) dat ze echt een computer is, geen echt meisje. Het doet denken aan de magische sitcoms van de jaren zestig, laat zien als ik droom van Jeannie, waar een alledaagse man een magische helper vindt die ook prachtig is, of verschillende manga met een soortgelijk plot. Hideki verwijst zelfs naar deze bronnen om te wensen dat ze verliefd op hem wordt.
Dit verhaal steekt leuk in de houding die in de eerste plaats een meisjesvormig apparaat zou creëren. Een computergenie beweert dat zijn kudde Persocoms alleen computers zijn, maar hij heeft ze allemaal gekleed in variaties van schraal huismeid -outfits. Waarom zou hij zich druk maken als hij dat echt gelooft? Hij weet welk effect wordt gecreëerd.
Het boek is speels over de objectivering ervan, wat typisch subtekst aan de oppervlakte brengt en degenen die ervoor bezwijken belachelijk maken. Het onderzoekt ook de aard van identiteit en het verlangen naar liefde.
Deel dit:
Twitter
Facebook
Tumblr
Gerelateerde berichten:
Tokyopop verliest Kodansha Titlesas gemeld door Brigid bij Mangablog, Tokyopop heeft aangekondigd dat zijn licentie om titels van Kodansha te drukken is verlopen en niet zal worden verlengd. Dat houdt in dat ze niet doorgaan met nieuwe volumes of herdruk eerdere delen (nadat ze zijn uitverkocht) in de getroffen serie. Een volledige lijst …
XXXHOLIC REI VOLUME 1I NOOIT BEWIJS NOOIT AAN DE EERSTE XXXHOLISCHE SERIE, maar Clamp (Legal Drug, Chobits) heeft zijn fans. Ik was toen blij dat deze herlancering (“Rei”, ons wordt verteld, impliceert “Return”) te begrijpen was voor de nieuwachtige lezer. Natuurlijk, als je eerdere delen leest, zijn er subtiliteiten tussen de tekens die je zult opmerken, …
The Gumazing Gum Girl: Popped StarThe Third Book in the Gum Girl Series van Rhode Montijo met Luke Reynolds, The Gumazing Gum Girl: Popped Star, richt de problemen aan die lezers en ouders hebben rond de meisjesheld die haar vaardigheden verbergen voor haar familie. Eerder werd Gabby Gonzalez een rekbare superheld toen ze bubblegum kauwde, …