Singer/songwriter David Berman van Silver Joden, die speelt met enkele mannen uit de band Woods, maakt een album dat zowel cynisch als helder is. De conglomerated band gaat duidelijk voor Americana, wat met de band wordt vernoemd naar een lijn uit Amerika The Beautiful, maar het schuwt meestal de normen en tropen van het genre, veel meer dichter bij indie -folk.
Dit is een album dat allemaal gaat over depressie en verlies, met nummers getiteld “All My Happiness Is Gone”, “Darkness and Cold”, “Nights That Will Not gebeuren” en “Misschien ben ik de enige voor mij.” En lijnen als “De laatste tijd lijk ik vreemden te ontmoeten waar ik ook ga” en “Ik probeer mijn gedachten in gin te verdrinken/ik vind mijn ergste ideeën weten hoe te zwemmen.”
Maar het voelt niet somber. De down -diepte van de teksten verbazen is de muziek -relatief vrolijke, zachte Americana en Country. Toe-tappen muziek, zelfs. Er is zelfs een join-in refrein voor ‘Margaritas in het winkelcentrum’.
Dit album is uitstekend en zal zeker eindigen op een stel eindejaarsbloggerslijsten.
Paarse bergen van paarse bergen